Profesor honorowy Uniwersytetu Jagiellońskiego i kierownik Katedry Performatyki na Wydziale Polonistyki (w roku akademickim 2022-2023 na urlopie naukowym). Stypendystka m.in. Alexander von Humboldt Stiftung, DAAD, Andrew Mellon Foundation w American Academy in Rome oraz Institute for Advanced Studies in the Humanities at the University of Edinburgh (IASH), Region Rhône-Alpes oraz IRC „Interweaving Performance Cultures” na Freie Universität w Berlinie. Wykładała na niemieckich, szwajcarskich, francuskich, chińskich i brazylijskich uniwersytetach. Jej zainteresowania naukowe obejmują teorie i praktyki performatywne, studia dekolonialne i ekologiczne fabulacje spekulatywne. 

Opublikowała dwanaście monografii autorskich w języku polskim, między innymi Nieludzie. Donosy ze sztucznych natur (2015), z Mateuszem Borowskim W pułapce przeciwieństw. Ideologie tożsamości (2012) i Sztuczne natury. Performanse technonauki i sztuki (2016), a z czwórką innych autorów Performanse pamięci w literaturach i sztukach (2020). Ostatnio ukazał się pod jej redakcją tom Fikcje jako metoda. Strategie kontr[f]aktualne w pisaniu historii, literaturze i sztukach (2018), a Hakowanie antropocenu. Nowe koncepcje wspólnot więcej-niż-ludzkich w ekologicznych fabulacjach spekulatywnych, który ukaże się w pierwszym kwartale 2023 w serii „Hermeneia” Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tej chwili razem z Ewą Domańską przygotowuje dla Wydawnictwa Universitas (seria „Horyzonty nowoczesności) antologię prac wybranych Dipesha Chakrabarty’ego Humanistyka w czasach antropocenu. Współredagowała też prace zbiorowe w języku angielskim i niemieckim, najnowszy z nich to Emerging Affinities: Possible Futures of Performative Arts (Transcript 2019). Wkrótce w wydawnictwie Routledge ukaże się przygotowany z Dorotą Sajewską tom Crisis and Communitas: Performative Concepts of Commonality in Arts and Politics. 

Tłumaczy z Mateuszem Borowskim prace naukowe i sztuki teatralne z języka angielskiego, niemieckiego i francuskiego, ostatnio Pozostaje performans. Sztuka i wojna w czasach teatralnych odtworzeń Rebecki Schneider (2020). W przygotowaniu tłumaczenie prac Dipesha Chakrabarty’ego do tomu Humanistyka w czasach antropocenu.

Należy do Performance Studies international (PSi), College of Expert Reviewers of the European Science Foundation oraz Societas Humboldtiana Polonorum (SHP). Przygotowuje ewaluacje projektów badawczych w różnych programach (m. in. Starting Grant, Consolidators Grant, Marie Skłodowska-Curie Postdoctoral Fellowships) European Research Council (ERC), European Cooperation in Science and Technology (COST) i Narodowego Centrum Nauki (NCN).

Mateusz Borowski w roku akademickim 2022/2023 pełni obowiązki kierownika Katedry. Pracę doktorską poświęconą najnowszemu dramatowi europejskiemu obronił na Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji w 2005 roku. Jego główne obszary zainteresowania to fabulacje spekulatywne poświęcone zmianom klimatycznym oraz narracje kontrfaktualne w historiografii i studiach nad pamięcią. Opublikował Strategie zapominania. Pamięć i kultura cyfrowa (Księgarnia Akademicka 2015) i wspólnie z Małgorzatą Sugierą Sztuczne natury. Performanse technonauki i sztuki (Księgarnia Akademicka 2017). Współredagował tomy zbiorowe Emerging Affinities: Possible Futures of Performative Arts (2019) i Niespodziewane alianse. Sztuki performatywne jutra (2019). Jest współautorem pracy Performanse pamięci w literaturach i sztukach (2020) powstałej w ramach projektu badawczego Beethoven (NCN i DFG). We współpracy z Małgorzatą Sugierą przetłumaczył liczne prace naukowe i sztuki teatralne z języka angielskiego, niemieckiego i francuskiego, ostatnio Pozostaje performans. Sztuka i wojna w czasach teatralnych odtworzeń Rebecki Schneider (2020). Jest również współredaktorem serii Interpretacje, wydawanej przez Księgarnię Akademicką. Obecnie jest wykonawcą w projekcie OPUS 20 NCN Epidemie i wspólnoty w teoriach krytycznych, artystycznych praktykach i spekulatywnych fabulacjach ostatnich dekad, w ramach którego bada dokumentalne i mockumentalne narracje o epidemiach. Jest również wykonawcą w projekcie OPUS 21 NCN Normalność w warunkach niepewności, poświęconym wpływowi pandemii Covid-19 na życie i strukturę miast. Od października 2022 roku kieruje realizacją projektu OPUS 22 NCN Po kryzysie klimatycznym. Nieskalowalne strategie przetrwania w fabulacjach spekulatywnych ostatnich dwóch dekad..

Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katedrze Performatyki na Wydziale Polonistyki UJ, kierownik Pracowni badań praktyk wiedzo-twórczych kultur lokalnych na tej uczelni. Wcześniej wykładowca języka i kultury polskiej na Uniwersytecie „L’Orientale” w Neapolu, profesor wizytujący na uniwersytetach we Włoszech i w Hiszpanii. Członkini European Association for Studies of Theatre and Performance (EASTaP), International Federation for  Theatre Research (IFTR) oraz Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych (PTBT). Zajmowała się długo teatrem włoskim i jemu poświęciła swoje dwie monografie: Lokalność i mobilność kulturowa teatru.Śladami Arlekina i Pulcinelli (WUJ 2017); po angielsku: In the Footsteps of Harlequin and Pulcinella. Cultural Mobility and Localness of Theatre (Peter Lang 2020) oraz Cielesność w dramacie. Teatr Piera Paola Pasoliniego i jego możliwe kontynuacje (2006) oraz trzy antologie tłumaczonych na polski włoskich dramatów współczesnych. Dzisiaj zajmuje się głównie zagadnieniami mobilności kulturowej, nacjonalizmu, lokalnymi praktykami wiedzo-twórczymi, dramaturgiami mniejszości językowych oraz metodologiami z zakresu (de/post)kolonializmu i performatyki. Współredagowała kilka monografii zbiorowych, w tym z Mateuszem Chaberskim: Situated Knowing. Epistemic Perspectives on Performance (Routledge 2021), z Konradem Wojnowskim: Bądźmy w kontakcie! Strefy kontaktu jako narzędzie rozpoznawania współczesności (WUJ, 2020), z Dariuszem Kosińskim: Performatyka. Terytoria (WUJ, 2017) i z Wandą Światkowską Performans, performatywność, performer (WUJ 2013). Od 2013 roku do dzisiaj jest redaktorem naukowym serii Wydawniczej Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego Nowe Perspektywy - Performatyka, gdzie ukazało się 8 tomów. Ostatnio realizuje projekt badawczy o roboczym tytule "Etnonostalgias i etnofuturism in the 21st Century theatre and performance as response to the epistemic injusties. Between Eastern and Western Europe" poświęcony lokalnym performatywnym praktykom poznawczym z polskiego, ukraińskiego i hiszpańskiego obszaru językowego.            

Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katedrze Performatyki. W Instytucie Polonistyki UJ ukończył studia teatrologiczne. W 1988 roku przebywał na półrocznym stypendium Fulbrighta na uniwersytecie SUNY at Buffalo w USA. Jego praca doktorska była poświęcona procesowi interpretacji w ujęciu kognitywnym. Był inicjatorem i współorganizatorem serii konferencji dla młodych naukowców, poświęconych problematyce związanej z teatrem i dramatem. Habilitowany w 2012 roku na podstawie książki Po-między-nami. Słaby dyskurs w polskim dramacie współczesnym. Autor antologii dramatu Polska dramatyczna 3 wydanej w 2014 roku oraz wstępu to tejże: Antologia polskiego dramatu niekanonicznego.

Obecnie zajmuje się wspóczesną dramaturgią w szerokim kontekście teorii humanistycznych. Jest kierownikiem międzyuczelnianej grupy badawczej, która zajmuje się różnymi wymiarami społeczno-artystycznymi z perspektywy różnorako rozumianej dramaturgii.

Adiunkt w Katedrze Performatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Stypendysta programu Start Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Absolwent Collegium Invisibile. Członek International Federation for Theatre Research. Administrator mediów społecznościowych Katedry Performatyki. 

Jego zainteresowania naukowe obejmują badania nad performatywnością, teorię asamblaży, badania nad afektami oraz krytyczne studia nad antropocenem. Obecnie pracuje nad zagadnieniami związanymi z nowymi relacyjnościami w społecznościach więcej-niż-ludzkich oraz geodizajnem więcej-niż-ludzkim jako strategią służącą ograniczeniu skutków trwającej ekokatastrofy. Przedmiotem jego zainteresowań są przede wszystkim projekty typu art & science, których inicjatorzy wypracowują nowe, wielozmysłowe i afektywne sposoby bycia w świecie i myślenia o nim na przecięciu natury, kultury i technologii. 

Obecnie realizuje trzy projekty badawcze:

Społeczności więcej-niż-ludzkie i geodizajn - przygotowanie wniosku ERC Starting Grant – minigrant finansowany ze środków Inicjatywy Doskonałości, Uniwersytet Badawczy UJ

Sztuki uważności i metoda diagramatyczna w naturokulturowym krajobrazie hałd w Aglomeracji Śląskiej - warsztaty dla studentów - minigrant finansowany ze środków Inicjatywy Doskonałości, Uniwersytet Badawczy UJ

Nowe ekologie w sztukach performatywnych ostatnich dwóch dekadach - badania pilotażowe – projekt finansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki w ramach programu Miniatura 5 (DEC-2021/05/ X/HS2/01239)

Występował na wielu krajowych i międzynarodowych konferencjach naukowych. Autor i współautor wielu artykułów publikowanych w monografiach zbiorowych i czasopismach naukowych polskich i zagranicznych. Publikował m.in. w „Didaskalia. Gazeta Teatralna”, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej”, „Art History & Criticism”. W 2015 roku opublikował książkę Doświadczenie (syn)estetyczne. Performatywne aspekty przedstawień site-specific (Kraków: Księgarnia Akademicka). W 2019 roku opublikował książkę Asamblaże, asamblaże. Doświadczenie w zamglonym antropocenie (Kraków: Księgarnia Akademicka). Wraz z Mateuszem Borowskim i Małgorzatą Sugierą redagował Emerging Affinities. Possible Futures of Performative Arts(Transcript 2019) i Niespodziewane Alianse. Sztuki performatywne jutra (2019). Wraz z Ewą Bal redagował Situated Knowing. Epistemic Perspectives on Performance (Routledge 2020). Wraz z Łucją Iwanczewską redagował Performatyka. Poza kanonem, t. 2: Wiedza i niewiedza (Wiele Kropek 2022)

Adiunkt w Katedrze Performatyki UJ, doktor nauk humanistycznych. Absolwentka teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego i podyplomowych studiów z zakresu Gender w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Zajmuje się zagadnieniami performatywności zjawisk kultury współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem sztuk performatywnych. Zainteresowania badawcze koncentrują się także wokół historii sztuk performatywnych, badań artystycznych (BA), transdyscyplinarnych sojuszy między nauką i sztuką w perspektywie nowohumanistycznej. Obecnie priorytetem badawczym jest śledzenie praktyk i strategii polskich sztuk performatywnych ostatnich pięciu dekad w Polsce z pogranicza nauki i sztuki, działań artystycznych i społeczno-politycznych, które tworząc hybrydowe, historycznie zmienne performanse kulturowe, projektowały i spekulatywnie wytwarzały wiedzę o polskiej rzeczywistości i o potencjalnych, alternatywnych jej wizjach i możliwościach ich realizacji. Chodzi o strategie i praktyki krytyczne sztuk performatywnych, a przede wszystkim o projekty afirmatywne, modernizacyjne, reparacyjne, proponujące inne od hegemonicznych dominanty relacyjności, współżycia, współzamieszkiwania polskiej przestrzeni kulturowej i społecznej – zarówno w działaniach kolektywnych, jak i indywidualnych artystów, aktywistów, czy artywistów.

Publikowała w „Dialogu”, „Didaskaliach”, „Performerze”, „Polish Theatre Journal”, „Nowej Dekadzie Krakowskiej”, „Kontekstach”, „Tekstach Drugich”, „Porównaniach”, w wielu pracach zbiorowych polskich i zagranicznych. Wydała następujące monografie książkowe: Muszę się odrodzić. Inne spotkania z dramatami Stanisława Ignacego Witkiewicza, Księgarnia Akademicka, Kraków 2006; Samoprezentacje. Sade i Witkacy, Księgarnia Akademicka, Kraków 2011; Potencjalności transformacji. Krótkie trawnie performansów kulturowych w Polsce lat 90., seria „Nowa Humanistyka”, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa 2022. Wśród opublikowanych przez nią artykułów warto wymienić: C.U.K.T. - (techno)transformacja : historia pewnej próby terenowej, „Didaskalia” 2019, nr 53; Childish games with death : Witkacy in Kantor's Theatre, [w:] Theatermachine : Tadeusz Kantor in context, red. Romanska Magda, Cioffi Kathleen, Evanston : Northwestern University Press, 2020; Fermentacja : Slavs and Tatars i performatywna propozycja dla polskiej kulturowej komparatystyki, „Porównania” 2020, nr 1 (26); Kontakt z AIDS : polski (de)montaż kulturowy, „Teksty Drugie” 2020, nr 2 (191); Performatywne archiwum ustanowień i relacyjności: feminizm i postmodernizm lat dziewięćdziesiątych w Polsce, „Didaskalia” 2021, nr 163-164; Laboratoria gniewu: teatr, krytyczność i społeczeństwo, [w:] Teatr brzydkich uczuć, red. Kwaśniewska Monika, Waligóra Katarzyna, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2021.

Adiunkt na Wydziale Polonistyki UJ. Studiował także na Freie Universität w Berlinie. Autor dwóch książek: Estetyka zakłócenia (Księgarnia Akademicka 2012), poświęconej twórczości Michaela Hanekego, i Pożyteczne katastrofy (Universitas 2016), traktującej o potencjalnie produktywnym wpływie niespodziewanych katastrof w kulturze. Razem z Ewą Bal redagował tom Bądźmy w kontakcie!: strefy kontaktu jako narzędzie rozpoznawania współczesności (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2021). Kierował dwoma grantami Narodowego Centrum Nauki (programy PRELUDIUM i SONATA). Zajmuje się teorią performatywności, filozofią komunikacji, wpływem mediów i technologii na kulturę, a ostatnio związkami między estetyką i epistemologią. Niebawem ukaże się jego następna książka zatytułowana Probabilistic Aesthetic of the Avant-Gardes, która opowiada o spotkaniach między sztuką awangardową a probabilistyczną nauką w XX wieku. Publikował teksty naukowe w czasopismach krajowych i międzynarodowych, między innymi: Capturing the World with Performance: John Cage’s Probabilistic Aesthetics for the Digital Age, TDR/The Drama Review 63, No. 4 (2019); Simulational Realism – Playing as Trying to Remember, Art History & Criticism 14 (2018); Telematic Freedom and Information Paradox, Flusser Studies 23 (2017); Sztuka środowiskowa bez natury: nowe formy artystycznej ekokrytyki, w: Poetyki Ekocydu: Historia, Natura, Konflikt, red. Aleksandra Ubertowska, Dobrosława Korczyńska-Partyka i Ewa Kuliś (IBL 2019); Performative Uncertainty and Antifragile Theatre, Skenè. Journal of Theatre and Drama Studies 4 (2018).

Kulturoznawca, kurator i krytyk sztuk wizualnych oraz performatywnych. Asystent z doktoratem w Katedrze Performatyki UJ; sprawuje funkcję opiekuna Koła Naukowego Performatyki. W latach 2019-2021 pracował w Instytucie Sztuki Mediów na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie. Stypendysta MNiSW (2015) oraz laureat ministerialnego programu „Diamentowy Grant” (2015-2020). Od roku 2020 pełni funkcję sekretarza w zarządzie Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA. W latach 2017-2018 uczestniczył w De Appel Curatorial Programme w Amsterdamie, międzynarodowym programie doskonalenia zawodowego dla kuratorów sztuki współczesnej. Organizator licznych projektów artystycznych, współpracował m.in. z CSW Zamek Ujazdowski oraz Galerią Studio w Warszawie, Galerią Arsenał w Białymstoku czy festiwalem curated_by w Wiedniu (wspólnie z Goschką Gawlik). Od 2016 roku współprowadzi wraz z Leoną Jacewską i Martyną Nowicką-Wojnowską niezależną przestrzeń dla muzyki i sztuki współczesnej „Elementarz dla mieszkańców miast” w Krakowie (organizacja członkowska Venues from the Future: European Network of Experimental Music, Art and Community Spaces).

Autor książki Konkretne abstrakcje. Taktyki i strategie afirmatywne w sztuce współczesnej (Warszawa: IBL PAN 2020). Publikował na łamach „Czasu Kultury", „Przeglądu Kulturoznawczego”, „Kwartalnika Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego Quart” czy „Didaskaliów”, a także w pismach branżowych, katalogach wystaw i monografiach poświęconych sztuce współczesnej, np. Kinship in Solitude – Perspectives on Notions of Solidarity (red. Anna Jehle and Paul Buckermann, Hamburg: adocs, 2017), Fikcje jako metoda. Strategie kontr(f)aktualne w pisaniu historii, literaturze i sztukach (red. Małgorzata Sugiera, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2018) oraz Trouble with Value (red. Kris Dittel, Eindhoven: Onomatopee 2020). 

Doktor nauk humanistycznych, współpracownik Katedry Performatyki. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół zagadnień związanych z tworzeniem i społeczną cyrkulacją wiedzy naukowej. Swoje artykuły publikował między innymi na łamach „Kultury Współczesnej”, „Przeglądu Kulturoznawczego”, „Kultury Popularnej” i „Czasu Kultury”. Aktualnie realizuje mini-grant badawczy „Afektywne relacje między ludźmi i nieludźmi w laboratorium” w ramach POB Heritage. Interesują go epistemiczne uwarunkowania wiedzy naukowej, kolektywy badawcze i wspólnoty myślenia, romantyczne związki literatury i nauki, a także kontrowersje naukowe i teorie spiskowe.

Współpracowniczka Katedry Performatyki, doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UJ; absolwentka wiedzy o teatrze i performatyki przedstawień. Członkini zespołu badawczego prowadzącego badania w ramach projektu „Przedmioty w pracy. O tym, co robią rzeczy w teatrze” w Instytucie Badań Organizacji Kultury. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół (eko)posthumanizmu, feministycznych nowych materializmów, teorii dizajnu i realizmu spekulatywnego. Pod opieką prof. dr hab. Dariusza Kosińskiego oraz dr Łucji Iwanczewskiej przygotowuje rozprawę doktorską, w której rozwija autorski koncept kapitału peformatywnego, namysłowi poddając kwestie sprawczości przedmiotów oraz etycznego współistnienia w świecie więcej-niż-ludzkim w kontekście ekokatastrofy. Autorka m.in. artykułów: Object-Oriented Ontology i kapitał perfomatywny, czyli nowe spojrzenie na przedmioty w działaniu, „Didaskalia” 2020, (Nieintuicyjna) sprawczość automatycznego odkurzacza, „Kultura i Społeczeństwo” 2021.

Absolwentka komparatystyki literackiej oraz kulturoznawstwa, doktorantka na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego; współpracuje z Katedrą Performatyki. Interesuje się teoriami posthumanistycznymi, feministycznym nowym materializmem, ekokrytyką oraz plant studies. Rozprawę doktorską, pod opieką prof. dr hab. Małgorzaty Sugiery, poświęci mapowaniu posthumanistycznych konwergencji w kontekście studiów nad roślinami. Publikowała m.in. w „Czasie Kultury”, „Twórczości” oraz „Przeglądzie Kulturoznawczym”. Na co dzień pracuje w Wydawnictwie Znak. Najważniejsze publikacje: Aporie bioróżnorodności — (nie)wiedza a antropocentrycznie zorientowana ochrona przyrody, „Performatyka. Poza kanonem”, t.2: Wiedza i niewiedza, pod red. Ł. Iwanczewskiej, M. Chaberskiego, Wydawnictwo Wiele Kropek 2022; (Post)humanistyka antropocentrycznego exodusu — w stronę roślinnego socjetas, „Przegląd Kulturoznawczy” 2021, Numer 1 (47), s. 43-60; Mit polityczny, czyli porządek polskiego dyskursu, „Facta Ficta Journal of Narrative, Theory & Media”, vol. 5 (1) 2020; Dialog (nie)możliwy? Feminizm i nacjonalizm w perspektywie polsko-norweskiej, „Edukacja międzykulturowa” nr 2 (11) 2019.

Współpracownik Katedry Performatyki. Absolwent performatyki i filologii szwedzkiej, oba kierunki ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Kontynuuje swoje studia jako doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UJ, będąc zarazem częścią transdyscyplinarnego zespołu badawczego w projekcie “Normalność w warunkach niepewności. Perspektywa prakseologiczna w badaniach (re)produkcji ‘normalnego’ życia miejskiego” (grant finansowany w ramach konkursu NCN OPUS 21; od 2022). Interesuje się dekolonialnymi ekologiami w praktykach artystyczno-aktywistycznych i społecznych, artystycznymi i codziennymi performansami (auto)biograficznymi i (auto)etnograficznymi, a także wielokulturowymi społecznościami o charakterze więcej-niż-ludzkim. 

Współpracownik Katedry Performatyki, doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UJ. Absolwent kulturoznawstwa i studiów azjatyckich (specjalność bliskowschodnia); realizuje interdyscyplinarny i międzydziedzinowy program doktorski w ramach projektu „Po kryzysie klimatycznym. Nieskalowalne strategie przetrwania w fabulacjach spekulatywnych ostatnich dwóch dekad”. Jego badania, prowadzone pod okiem dr. hab. Mateusza Borowskiego, prof. UJ, dotyczą współczesnego Libanu (w okresie od wojny lipcowej do współczesności) postrzeganego jako fantazja i fabulacja na temat (nie)możliwych przyszłości. Interesują go przede wszystkim próby zderzania nowych perspektyw teoretycznych z post- i neokolonialną rzeczywistością Bliskiego Wschodu. Członek stowarzyszenia naukowego Collegium Invisibile oraz krakowskiego zespołu Inspireurope, współpracownik Biura Rzeczniczki Praw i Wartości Akademickich UJ oraz grupy Badaczki i badacze na granicy. W wolnych chwilach pisuje do internetowego czasopisma (pop)kulturalnego „Popmoderna”.

Najważniejsze publikacje: Smutek miasta/smutek w mieście. Koncepcja hüzün w prozie Orhana Pamuka, „Teksty Drugie” 2021, nr 1; Dom utracony, dom opuszczony. Bajt i jego znaczenia w prozie Anthony’ego Shadida, „Przegląd Kulturoznawczy” 2020, nr 4 (46); Mężczyzna w islamie. Religia i wytwarzanie męskich tożsamości, „Fragile” 2019, nr 3 (45); Pytając Araba, kim jest. Konstrukty tożsamościowe na Półwyspie Arabskim w reportażach Genowefy Czekały-Muchy, [w:] Tożsamość w dobie przemian, t. I, red. Tomasz P. Bocheński, Wiele Kropek, Kraków 2019.